Մանի-Մանի։ Այնտեղ ամեն ինչ թանկ էր: Օրինակ` ելակը հարյուր դոլար, լոլիկը հազար դոլար, արքայախնձոր ինը միլիոն դոլար, դդում մեկ բիլիոն դոլար և այդ պես շարունակ: Բայց Մարդիկ չէին մտածում գնել ելակ թե չգնել ելակ, որովհետև նրանք հարուստ էին։ Իսկ ով վաճառում էր ինչ որ բան նա աղքատ էր և առիթից օգտվելով թանկ իրեր էր վաճառում և ամեն իրի մոտ գրում ամենա լավը, կամ ամենա վատը, բայց կարող են գրել սովորական: Բայց մարդիկ միշտ ամեն ինչ գնում էին:
Կար-չկար մի երկիր կար: Այդ երկրի անունը
Դավիթ Հայրապետյան 